Otizmli Çocuğa Bakarken Stresle Başa Çıkma

Atlamak: Bakıcı Stres Türleri Başa Çıkma İpuçları

Otizm spektrum bozukluğu olan bir çocuğun bakıcısının hayatındaki bir gün, herhangi bir sayıda zorluk ve stres etkeni içerebilir. Bir bakıcı, çocuğunu çeşitli randevulara götürüyor, çocuğun eğitim ihtiyaçlarını savunuyor, çocuğunun duyusal aşırı yüklenmeden kaçınmasına yardımcı oluyor veya toplum içinde beklenmedik bir öfke nöbeti geçiriyor olabilir. Bu uzun günün sonunda, çocuğunun uyuyamadığı ve bakıcının ihtiyaç duyduğu dinlenmeyi almasını engellediği için cesaretleri kırılabilir.





Otizmli çocukların ebeveynleri birçok benzersiz zorlukla karşı karşıya olsalar da, mutlaka stresli bir hayata mahkum değiller. Araştırmalar, destek sistemlerini devreye sokan ve sorunları aktif olarak çözen (kendi fiziksel ve zihinsel sağlıkları dahil) bakıcıların, sağlıksız yollarla ayrılan veya bunlarla başa çıkanlara göre çok daha az stres yaşadıklarını göstermiştir. Daha az stresli bir bakıcının, uyumlu ve daha az endişeli bir çocuk yetiştirme olasılığının çok daha yüksek olduğu bir sır değil.

Bakıcı Stres Türleri

Otizmli çocukların bakıcıları, zihinsel, fiziksel, sosyal ve finansal refahlarını etkileyebilecek stresle karşı karşıyadır.





Psikolojik stres-Otizmli bir çocuğun ihtiyaçlarının karşılanması, ebeveynlerin depresyon, kaygı veya başka tür psikolojik sıkıntı riskini artırabilir. Sağlıklı baş etme stratejilerini öğrenmek için adım atmayan ve zihinsel sağlıklarını önemsemeyen ebeveynlerin daha fazla stres yaşamaları olasıdır.

Fiziksel stres-Kronik stres, otizmli çocukların ebeveynlerini kardiyovasküler, bağışıklık sistemi ve gastrointestinal sorunlara karşı daha savunmasız hale getirebilir. Bir çalışma, stres hormonu kortizol ve CRP olarak bilinen ve çeşitli fiziksel hastalıklarla bağlantılı bir biyobelirteç düzeylerinin daha yüksek olduğunu buldu. Bakıcılar ayrıca, özellikle çocukları da uyku ile mücadele ediyorsa, artan yorgunluktan veya uykusuzluktan muzdarip olabilir.



Sosyal Stres—Halkın çoğu otizm spektrum bozukluğu konusunda eğitimsizdir ve insanlar bir çocuğun davranışlarını yanlış anladıklarında ebeveyni suçlayabilir veya utandırabilir. Bu, ebeveynlerin sosyal olarak izole edilmiş hissetmelerine yol açabilecek bir damga oluşturabilir. Halka açık toplantılardan veya arkadaşları ve aileleriyle vakit geçirmekten kaçınmaya başlayabilirler. Otizmli çocukların ebeveynlerinin de evlilik stresi yaşama olasılığı daha yüksek olabilir.

ocd olup olmadığınızı nasıl anlarsınız

Finansal Stres—Bazı araştırmalar, otizmli çocukların ebeveynlerinin diğer ebeveynlerden daha az para kazanabileceğini veya daha az saat çalışmak zorunda kalabileceğini bulmuştur. Bakıcılar ayrıca aileye ek bir mali yük getiren terapi, tıbbi harcamalar ve çocuk bakımı gibi ek masraflarla karşı karşıya kalabilirler. Hatta bazı ebeveynler, çocuklarına bakmak için sık sık işten ayrılmak zorunda kalırlarsa işlerini kaybetme riskiyle karşı karşıya kalırlar.

dünyadaki empatların yüzdesi

Stresle Başa Çıkmak İçin İpuçları

Basit değişikliklerle başlayın—Otizmli bir çocuğunuz varsa ve tüm bu stres kategorilerinin altında ezilmiş hissediyorsanız, bazen basit değişikliklerle başlamak genel işleyişinizde en büyük farkı yaratabilir. Bu, geceleri yeterince uyuduğunuzdan, düzenli egzersiz yaptığınızdan ve kendinize biraz zaman ayırdığınızdan emin olmak gibi görünebilir. Bu görevler yönetilemez görünüyorsa, günlük rutininizi yavaşlatmak, daha fazla su içmek veya daha basit görevler için yardım istemek gibi daha küçük değişikliklere odaklanabilirsiniz. Stres düzeyinizin ne kadarının kontrolünüz altında olduğuna şaşırabilirsiniz ve kendinize bakmanın çocuğunuzun işlevselliği üzerinde anında olumlu bir etkisi olduğunu fark edebilirsiniz.

Gerçeğe odaklanın, ne olduğuna değil...Herhangi bir ebeveynin çocuklarının nasıl geliştiğine endişeyle odaklanması kolaydır, ancak otizmli çocukların ebeveynleri, çocukları ve gelecekte karşılaşabilecekleri zorluklar hakkında aşırı endişe duyma konusunda özellikle risk altındadır. Kendinizi stresli hissediyorsanız, kendinize çocuğunuzun gerçekliğe dayalı ihtiyaçlarına mı yoksa geleceğin Ne olacaklarına mı odaklandığınızı sorun. Bugün çocuğuma ve kendime karşı sorumluluğum nedir? odağınızı gerçekten kontrol edebileceğiniz şeylere yönlendirmenize yardımcı olabilir.

İş dışında erteleme bul—Otizmli çocuğu olan birçok ebeveyn için iş, çocuklarına bakmaktan ara bulabilecekleri birkaç yerden biridir. İdeal olarak, bakıcıların duygusal ve fiziksel sağlıklarına, ilgi alanlarına ve diğer önemli ilişkilerine odaklanabilecekleri iş dışında zamanları ve alanları olmalıdır. Bazen çocuğunun yeni bir bakıcıya nasıl uyum sağlayacağı korkusu, ebeveynlerin bu desteği aramasını engelleyebilir, ancak çocuğunuza diğer yetişkinlerle etkileşim kurma fırsatı vermek hem size hem de çocuğunuza fayda sağlayacaktır.

Köyünü Kullan—Araştırmaların, sağlam destek sistemlerine erişen otizmli çocukların ebeveynlerinin, olmayanlara veya yapamayanlara göre daha az stres yaşama ihtimalinin olduğunu göstermesi şaşırtıcı değil. Aile üyeleri ve yakın arkadaşlar nasıl yardımcı olabileceklerini anlamakta zorlanabilirler, bu nedenle teklif ettiklerinde onlara belirli görevler vermeyi düşünün. Bakıcılar, sevdiklerini otizm spektrum bozukluğu hakkında eğitmekten sorumlu olmak zorunda değildir; onları daha fazlasını öğrenmelerine yardımcı olabilecek kaynaklara yönlendirmeniz yeterlidir. Ayrıca, engelli örgütlerinin, ibadethanelerin, okulların ve diğer toplum kuruluşlarının destek sisteminize önemli eklemeler olabileceğini unutmayın.

Profesyonel Yardım Alın—Profesyonel yardımın stres seviyenizi yönetmede oynayabileceği değeri küçümsemeyin. Düzenli olarak terapi veya danışmanlık bir seçenek değilse, hala katılabileceğiniz birçok hizmet vardır. Fiziksel sağlığınızın iyi olduğundan ve strese katkıda bulunan herhangi bir komplikasyon olmadığından emin olmak için birinci basamak doktorunuzla randevu alın. Engellilik veya otizm kuruluşlar veya yerel okulunuz veya hastaneniz, otizmli çocukların bakıcılarına yönelik destek gruplarıyla bağlantı kurmanıza da yardımcı olabilir. Destek grupları, duyulduğunuzu hissetmenize yardımcı olabilir, aynı zamanda sizi ebeveynliğin stresini azaltabilecek kaynaklara ve bilgilere bağlayabilir.

Genel stres seviyenizi azaltmak isteyen otizmli bir çocuğun bakıcısıysanız, kendinize aşağıdaki soruları sorarak başlayabilirsiniz:

internet bağımlısıyım
  • Gün içinde yavaşlayabileceğim, düşüncelerime odaklanabileceğim ve korku ya da stresin kontrolü ele geçirmesini engelleyebileceğim anlar var mı?
  • Zihnime ve bedenime nasıl baktığım konusunda yapabileceğim bazı küçük ama önemli değişiklikler nelerdir?
  • Veya stresle başa çıkmanın, rutinimden çıkarmam gereken, işlevsiz veya sağlıksız herhangi bir yolu var mı?
  • Çocuğumun otizmiyle ilgili hangi varsayımsal endişeler şimdiye odaklanmamı engelliyor?
  • Çocuğumun veya benim yardıma ihtiyaç duyduğunda, destek sistemimde kimi gözden kaçırdım ya da reddettim?
  • Genel stresimi azaltmak için başkalarına devredebileceğim bakıcı görevleri var mı?
  • Stresi yönetmeme, beni düşük maliyetli veya ücretsiz profesyonel yardıma bağlamama veya çocuğuma destek sağlamama yardımcı olabilecek hangi topluluk kaynaklarını gözden kaçırdım?

Bazen bakıcı stresini yönetmeyi öğrenmek, şu anda stresi nasıl yönettiğinize dikkat etmek ve nelerin daha sağlıklı, daha etkili seçenekler olduğunu düşünmek kadar basittir. Gününüzden birkaç dakikanızı ayırabilir, ancak bu seçenekleri kullanmak hem sizin hem de çocuğunuz için daha iyi bir yaşam sağlayabilir. Otizmli bir çocuğa bakmanın stresini azaltmak için bugün hangi adımları atabilirsiniz?

Son Güncelleme: 5 Şub 2020

Şunlar da hoşunuza gidebilir:

Stres ve Kaygı: Fark Nasıl Anlaşılır?

Stres ve Kaygı: Fark Nasıl Anlaşılır?

Kadınlarda TSSB Belirtileri: Fark Edilmemiş ve Teşhis Edilmemiş

Kadınlarda TSSB Belirtileri: Fark Edilmemiş ve Teşhis Edilmemiş

DEHB

DEHB'li Çocuğa Okulda Yardım Etmek

Stres Seviyesi Testi (Öz Değerlendirme)

Stres Seviyesi Testi (Öz Değerlendirme)

Çocuk Cinsiyet Disforisi Testi

Çocuk Cinsiyet Disforisi Testi

12 Yaş ve Altı Çocuklarda Yeme Bozuklukları: Uyarı İşaretlerini Öğrenin

12 Yaş ve Altı Çocuklarda Yeme Bozuklukları: Uyarı İşaretlerini Öğrenin