Duygusal Yeme: Durdurmanın ve Kilo Vermenin 9 Yolu

Herhangi bir duygusal duruma (mutlu ya da üzgün) aşırı yiyerek tepki veriyorsanız ve bunu durdurmak istiyorsanız, çözümler var. Ama onları buzdolabınızda, pasta arabasında veya bir restoranda bulamayacaksınız. Daha derine bakmanız gerekecek. İlk adım: Gerçek açlığı gidermek için yemeye başlayabilmeniz için duygusal aşırı yemeyi tanımayı ve kabul etmeyi öğrenin ve kendinizi duygularla uğraşmaktan alıkoymak için yiyecek kullanma alışkanlığına teslim olmayın.





Slayt 1 / 9 Sonraki

Nasıl Yediğinize Bakın

Nasıl yediğinden daha önemli olabilir ne sen ye. Yediğiniz toplam yiyecek miktarı, yemeğe karşı tutumunuz, öğünlerinizi ve atıştırmalıklarınızı nasıl dengelediğiniz ve kişisel yeme alışkanlıklarınız, yemeyi seçtiğiniz belirli yiyeceklerden çok duygusal aşırı yemede çok daha büyük bir rol oynayabilir. Yeme alışkanlıklarınızı analiz etmek için zaman ayırın, normal yeme ve duygusal aşırı yeme hakkında daha fazla bilgi edinin ve yemekle hem duygusal hem de fiziksel ilişkilerinizi ele almak için yeni kendi kendine yardım stratejileri geliştirin. Söyleme alıştırması yapnumara, sadece sağlıksız yiyeceklere değil, aynı zamanda daha iyi beslenme alışkanlıkları geliştirme çabalarınızı sabote eden duygusal olarak yüklü durumlara da. (Fotoğraf: Unsplash, Ella Olsson)

Yazan Susan McQuillan, MS, RDN Güncelleme: 4 Eyl 2019Slayt 1 / 9 Sonraki Makale Kaynakları
  1. Hebebrand J, Albayrak O, Adan R, et al. Yeme bağımlılığı, yeme bağımlılığından ziyade, bağımlılık benzeri yeme davranışını daha iyi yakalar. Sinirbilim ve Biyodavranış İncelemeleri. 2014. 47:295-306https://ac.els-cdn.com/S0149763414002140/1-s2.0-S0149763414002140-main.pdf?_tid=f922c069-abfe-43db-8aba-b5a953f0472d&acdnat=1548176987_807e48f68b99af84ac
  2. Madjd A, Taylor MA, Delavari A, et al. Kilo verme programında sağlıklı obez kadınlarda akşam yemeğinden ziyade öğle yemeğinde yüksek enerji alımının kilo kaybı üzerindeki faydalı etkisi: randomize bir klinik çalışma. Amerikan Klinik Beslenme Dergisi. 31 Ağustos 2016; 104(4):982-989.